Beauté-PREP:MY ACNE STORY

Hey hey,

This article was written just for sharing a lifetime experience.I am not a doctor nor an expert of Acne issues.There are so many types of therapies.If it worked for me it doesn't mean that is going to work for you.We are all different.Always contact with a Dermatologist.

my Acne story is something that i wanted to share for such a long time with you guys.Indispensable part of my life and face for sure, since 2009.Pimples and spots,redness,oily type of complexion my face wasn't the easiest part of my body to deal with.I could describe it as fragile.Everything mattered, they way i washed it and the way i touched it.

I have contacted with a doctor after a whole year of pimples taking over my forehead-this is were all started-.He prescribed me my first ever lotions and cremes.Pimples are caused by small inflexions of bacteria.Oily complexions have a huge amount of bacteria due to the chemical composition of the skin.I can imagine that it attracts every single germ that travels through the air.So sensitive,that i didn't know back then.

It was difficult for me in such young age to take care of my face in that way,to create a healthy prep routine.I used to touch my face and skin every second,but every time i did it,i hurt it.

After six years,the pimples and spots got bigger.My acne problem inclined because of the anxiety period i was passing through due to the school exams. I looked myself in the mirror sometimes only to observe that there wasn't any space between the red spots.I had i huge problem and i did nothing to cure it.I didn't know how to stop touching them.

A long year after that,i've decided to give a chance to my skin and myself.I was mad,i have tried a lot of things,different some of them organic other chemical but i could be cured.My complex couldn't stop producing oil.I made an appointment with a doctor for one more time,fifth in a row.She prescribed a chemical prescription.I was pretty scared to try it,because of the side-effects,but that time i thought that i hadn't other choice.I had to end up with this acne-chapter.My doctor promised me that i would be cured and after nine months of redness and dryness,my skin,my face was so clear and smooth.I has happiest than ever,full of extra confidence but the idea of getting them back on my face was and is always going to be in my mind.

My face is not perfect,never was.It has spots and parts that are red even after the therapy.I don't have problem with them.These scars are there to remind me of this big chapter of my teenage life.

Even if i had this problem with my complexion,i didn't feel sad or had lack of confidence at all.I used to go out with no make up,i smiled and i was taking nude pictures of my face.I dind't photoshoped it or blurred,i didn't want to create a false or fake picture of my self for myself first of all and then for everyone that was watching my pictures back then.I was pretty ok with it,i found the way to love my imperfection.Maybe it was my mom who had the same problem back then.Her face is full of scars and redness but she prefers to wear no make up on.She feels more confident like that.I learned that being confident makes you beautiful and makes other people think that you are beautiful too.Moreover i tented to show up my real face because of the huge amount of girls out there that may was passing through the same or harder type of acne.I felt like i had compassion for them.

I had to be brave in my natural skin.And yes i wore make up only because i wanted to.I didn't have to hide anything.I wore make up whenever i felt to.This is exactly what i do even now.

My acne experience learned me a lot of things.First of all that many habbits could be prohibited by your self.You are beautiful even with imperfections.The biggest thing of all,if you take care something then this will brings you joy.Cleaning your face moring and night must be the A and Z of your day. Impefection is wahtmakes us human beings.And last but not least dont f* care about what other people say.

Αυτό το άρθρο γράφτηκε για να μοιραστώ την προσωπική μου εμπειρία με την Ακμή,σε καμία περίπτωση δεν συμβουλεύω να ακολουθήσει κάποιος τις συμβουλές μου καθώς δεν είμαι ειδικός,ούτε γιατρός.Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό τύπο επιδερμίδας,αν κάποιο είδος θεραπείας λειτούργησε σε κάποιον φίλο σας δεν σημαίνει ότι θα λειτουργήσει και για εσάς.Εαν έχετε προβλήμα με την ακμή συμβουλευτείτε τον Δερματολόγο σας.

Η ιστορία και η εμπειρία μου με την ακμή είναι κάτι που θέλω να μοιραστώ εδώ και πολύ καιρό.Δεν μπορώ να θυμηθώ ή αλλιώς να κάνω την σύνδεση της εφηβικής περιόδου χωρίς να αναφέρω την λέξη Ακμή.Σπυράκια,black spots,σημάδια,κοκκινίλες και λιπαρότητα,το πρόσωπο μου δεν ήταν και το ''εύκολο'' μέρος του σωματός μου.Θα μπορούσα να το περιγράψω ως κάτι εύθραυστο.Αν το άγγιζες τότε θα προκαλούσες σίγουρα ερεθισμό.Δεν γνώριζα πως να το αγαπήσω,αλλά αυτό ήρθε σιγά σιγά.

Όλα ξεκίνησαν στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού με τα πρώτα σπυράκια να εμφανίζονται στο μέτωπο.Ύστερα γέμισα και στις πλάγιες περιόχες του προσώπου και μετά σειρά είχαν τα μήλα και τα μάγουλα.Αναζήτησα βοήθεια μετα απο ένα χρόνο,ο δερματολόγος μου συνέστησε τοπική θεραπεία που περιελάμβανε λοσιόν και κρέμες.Έπρεπε να δημιουργήσω ενα πρόγραμμά,μια ρουτίνα καθαρισμού στην ηλικία που μετα βίας έπλενα με καθαριστικό το πρόσωπο μου.Το θεωρούσα βαρετό και ενώ το ξεκινούσα στα μέσα του μήνα το έχανα.Δεν μπορούσα να καταλάβω την σημαντικότητα του να είσαι επιμελής και να σέβεσαι το πρόσωπο σου.Αυτό είχε επαναληφθεί κάμποσες φορές στο μέλλον.Κάποιες θεραπείες άρχισαν να κοστίζουν αρκετά με την πιο ακριβή να φτάνει στα 100 ευρώ τον μήνα.Αποφάσισα να δοκιμάσω οργανικά προϊόντα,βαλσαμόλαδο,φυτικές κρέμες και άλλα,μπορεί να έβλεπα μικρό αποτέλεσμα αλλά η ακμή δεν το έβαζε κάτω και επανεμφανιζόταν ξανα και ξανά.Κουραζόμουν και τα παρατούσα.Άγγιζα το πρόσωπο μου,ένιωθα τύψεις γιαυτό αλλα δεν μπορούσαν να το σταματήσω και όταν νευρίαζα με την κατάσταση πάλι το ίδιο έκανα.

Το πρόβλημα με την Ακμή έγινε μεγαλύτερο στην τελευταία τάξη του λυκείου.Μεγαλύτερα σπυράκια,που πονούσαν.Πλεόν το πρόσωπο μου είχε να αντιμετωπίσει τις ορμόνες ή τρελές ορμόνες όπως συνηθίζω να λέω και το άνχος των πανελληνίων.Συνεχίζω μια απλή τοπική θεραπεία,δική μου αυτή τη φορά.Φυσικά δεν υπάρχει αποτέλεσμα.

Έναν χρόνο αργότερα,αποφασίζω με τους γονείς να επισκεφτούμε για ακόμη μια φορά έναν δερματολόγο και να δοκιμάσω κάτι εναλλακτικό.Η δερματολόγος μου συνέστησε τα χάπια.Χάπια πολύ δυνατά που βασική παρενέργεια είναι η τερατογένεση.Μου μίλησε για αποτελεσματική θεραπεία.Με έπεισε.Η θεραπεία διήρκεσε περισσότερο απο 6 μήνες.Έξι μήνες βομβαρδίζοντας τον οργανισμό μου χημικά χάπια,καθέ μήνα περίπου έκανα εξετάσεις αίματος για να παρακολουθούμε την κατάσταση μου.Στο τέλος ανταμείφθηκα.Στο πρόσωπο μου δεν υπήρχε ίχνος απο σπυράκια και black spots,λίγες κοκκινίλες μόνο και σημάδια που έμειναν εκεί ίσως για να μου θυμίζουν την μάχη που έδωσα.Ήμουν τρισευτυχισμένη,γεμάτη αυτοπεποίθηση με έναν φόβο φυσικά την επανεμφάνιση τους...

Το πρόσωπο μου δεν είναι τέλειο,ούτε αψεγάδιαστο ποτέ δεν ήταν άλλωστε.Έμαθα να το αγαπώ όπως ήταν με τα ερεθισμένα σπυράκια και με τα σημάδια.Δεν με φόβιζε γελούσα και έβγαζα φωτογραφίες χωρίς να κρύβω ούτε ένα σπυράκι.Φορούσα Make up όχι για να τα καλύψω αλλά γιατί μου άρεσε.Δεν ήταν λίγες οι φορές που με ρώτησαν γιατι είναι έτσι το πρόσωπο μου,αν κάνω κάτι γι'αυτό διοτί όπως έλεγαν είναι σε κακή κατάσταση,ή όπως θυμάμαι να μου λέει ένα αγόρι ''δεν κάνεις κάτι για τα σπυριά σου;''...όλα αυτά δεν τα άκουγα καθαρά,ήξερα ότι δεν ήταν τέλειο το πρόσωπό μου..μα guess what κανείς δεν είναι τέλειος.Η αλήθεια είναι πως ήμουν προετοιμασμένη γι'αυτό,έμαθα να νιώθω όμορφη λόγω της μητέρας που μου είχε το ίδιο πρόβλημα,σε ίσως λίγο πιο βαριά κατάσταση.Μιλάει γι'αυτο,δεν έκρυψε ποτέ το πρόσωπο της,δεν κάλυψε τα σημάδια της make up.Έζησε με αυτά,την αγάπησαν με αυτά...Έτσι έμαθα να κανώ και εγώ.

Και όταν ξεκίνησε όλο αυτό με την προβολή του προσώπου μου στα social media και στο Blog,ποτέ δεν χρησιμοποιήσα photoshop για να δημιουργήσω ψευδαισθήσεις στον εαυτό μου.Δεν ήθελα να βγαίνω έξω και να αισθάνομαι άσχημα διότι παρουσιάζα μια άλλη εικόνα.Είχα αυτοπεποίθηση για το πρόσωπό μου παρόλο που δεν ήταν στα καλυτέρα του.Έμαθα να το αγαπώ για να το αγαπήσουν και οι άλλοι.Το αγόρι μου και οι φίλοι μου που ποτέ δεν το ''παρατήρησαν'',παρόλα αυτά με συμβούλευαν με τον δικό τους τρόπο,με κατανόηση.Ένιωθω συμπόνια για κάθε άνθρωπο που είχε ακμή,διότι γνώριζα την κατάσταση αλλα και το γεγονός οτι ύπαρχουν πολύ πιο βαριές μορφές αυτής και εγώ ήμουν τυχερή.Όταν ανέβαζα μια φωτογραφία που φαίνονταν οι κοκκινίλες και τα σπυράκια μου πίστευα ότι μπορεί να βοηθούσα με κάποιον τρόπο κορίτσια που έχουν παρόμοιο πρόβλημα.Και ίσως να το έκανα,γιατί αν το έκανα εγώ μπορούσες να το κάνεις και εσύ.

Αυτή όλη η εμπειρία μου,με βοήθησε να μάθω πολλά πράγματα.Κάποια απο αύτα σας τα παραθέτω με αριθμούς για να τα...φέρνετε στο μυαλό σας πιο γρήγορα όταν πρέπει.

1.Κάθε συνήθεια μπορεί να ''απαγορευτεί'' απο τον ίδιο σας τον εαυτό και να σταματήσει!

2.Είσαι όμορφος ακόμη και με ατέλειες,always on my mind!

3.Εαν προσέχεις και σέβεσαι κάτι τότε αυτό θα σε ανταμείψει αργά ή γρήγορα με ευτυχία!

4.Ο καθαρισμός του προσώπου σου πρέπει να είναι το Α και το Ω της ημέρας σου!

5.Μην ακούς ΠΟΤΕ τι λένε οι άλλοι για σενα!